De zogenaamde bewijzen
Hier volgt een lijst met de zogenaamde 'bewijzen' gebruikt om Damien Echols, Charles Jason Baldwin en Jessie Misskelley jr. te veroordelen en helemaal onderaan zijn foto's te zien

"JESSIE'S BEKENTENIS"

De bekentenis van Jessie Misskelley Jr. is het belangrijkste bewijs dat gebruikt is om hem en uiteindelijk ook Damien Echols en Jason Baldwin te veroordelen.
Sterker nog; het ENIGE bewijs, alle andere verklaringen en bewijsstukken waren slechts om deze bekentenis kracht bij te zetten.
De verklaring is gegeven in een vraag/antwoord vorm in plaats van verhaalvorm. Deze verklaring is omgezet in verhaalvorm, om het geheel duidelijker te maken.

In de vroege ochtend van 5 mei 1993, werd Jessie gebeld door Jason.
Jason vroeg Jessie met hem en Damien mee te gaan naar de Robin Hood Hills. Jessie stemde in.
Ze gingen naar het gebied, dat een kreek heeft en waren in de kreek toen de slachtoffers op hun fietsen aan kwamen rijden.
Jason en Damien riepen de jongens, die naar de kreek toe kwamen.
De jongens waren ernstig geslagen door Jason en Damien.
Ten minste twee van de slachtoffers waren verkracht en tot orale seks gedwongen door Jason en Damien.
Volgens Jessie was hijzelf slechts een getuige, gedurende deze gebeurtenissen probeerde Michael Moore te ontsnappen en rende weg.
Jessie ving hem en bracht hem terug naar Jason en Damien.
Jessie verklaarde ook dat Jason een mes heeft gebruikt om de jongens te verwonden in het gezicht en dat Christopher Byers met een mes was verwond aan zijn penis.
Damien gebruikte een grote stok om de jongens mee te slaan.
Alledrie de slachtoffers waren ontdaan van hun kleding en waren vastgebonden.
volgens Jessie is hij van de plek weggelopen nadat de jongens waren vastgebonden.
Hij heeft wel gezien dat Christopher Byers dood was toen hij wegging.
Even nadat de verdachte thuis was gekomen, werd hij gebeld door Jason, die zei "We hebben het gedaan!" en "Wat gaan we doen als iemand ons gezien heeft?" Damien was op de achtergrond te horen.

Jessie werd gevraagd over zijn betrokkenheid met een sekte. Jessie antwoordde hierop ongeveer drie maanden betrokken te zijn geweest met een sekte die bijeenkomsten had in het bos, die bestonden uit orgies, als inwijdingsritueel en het doden en eten van honden.
Hij verklaarde bij een bijeenkomst Damien met een foto van de drie slachtoffers gezien te hebben, die Damien zelf gemaakt had.
Hij verklaarde dat Damien de jongens gevolgd had.

Jessie werd ook gevraagd de kleding van Jason en Damien op de dag van de moorden te beschrijven.
Jason droeg een blauwe spijkerbroek, zwarte veterlaarzen, een T-shirt met daarop een schedel en de naam van de groep Metallica en Damien droeg een zwarte broek, laarzen en een zwart T-shirt.

Jessie verklaarde eerst dat de moorden rond 09:00 uur plaats hadden gevonden. Later veranderde hij dat in 12:00 uur, hij gaf toe dat de eerder genoemde tijd niet helemaal klopte. Hij verklaarde die tijd door te zeggen dat de jongens die dag gespijbeld hadden.

De eerste verklaring was gegeven/opgenomen om 15:18 uur, om 17:00 uur werd een tweede gegeven/opgenomen.
Nu zei de Jessie dat Jason en Damien tussen 17:00 en 18:00 uur naar het bosgebied waren gekomen. Nadat een officier hem iets had toegefluisterd veranderde hij het in 19:00 of 20:00 uur, uiteindelijk zei hij dat de drie arriveerden om 18:00 uur en de slachtoffers bij schemering.

Jessie ging verder door over de mishandeling van de slachtoffers, tenminste een van de jongens zou bij zijn hoofd en oren zijn vastgehouden. Zowel Christopher Byers als Steven Branch zouden zijn verkracht. Jessie zei dat alle slachtoffers waren vastgebonden met bruin touw.

Een van de officiers verklaarde later dat de verdachte zei de avond voor de moorden gebeld te zijn door Jason, die hem vertelde over de plannen jongens te mishandelen.

De verklaringen van Jessie zijn een verwarde samensmelting van tijden en gebeurtenissen.
Er zijn verschillende onduidelijkheden, waarvan de opvallendste de variërende tijd waarop de moorden zouden hebben plaatsgevonden. Ook waren de jongens niet vastgebonden met bruin touw, maar met zwart-witte schoenveters. Er werd ook duidelijk dat de jongens helemaal niet gespijbeld hadden op 5 mei.

Problemen met het bewijs: De geloofwaardigheid, het onthouden en het nieuwe bewijs spreekt dit tegen.

Zelfs de Arkansas Supreme Court geeft toe dat er problemen zijn met het bewijs.
Jessie's bekentenis is niet geloofwaardig omdat er aanwijzingen zijn dat dit een gedwongen bekentenis is en het bewijs dat de verklaringen van Jessie tegenspreekt.
Redenen om te geloven dat dit een gedwongen bekentenis is, zijn:
a) Een aantal bewijzen dat de West Memphis Police Department intimideert en bedreigt bij ondervragingen met minderjarigen.
The Commercial Appeal meldt dat Kenneth Clyde Watkins, toen 17, een prive detective verteld heeft dat de politie hem geintimideerd heeft, om te zeggen dat Damien tegen hem bekend had de moorden gepleegd te hebben.
Buddy Sidney Lucas zegt dat de politie tegen hem schreeuwde tot hij zei (loog) dat Jessie tegen hem bekend had Damien en Jason geholpen te hebben bij het aanvallen van iemand.
b) Leugendetector expert Warren Holmes' analyse van de banden met Jessie's test erop toont aan dat tegen Jessie gelogen was over de resultaten van zijn polygraaf (leugendetector) test. Er werd tegen hem gezegd dat de test aanwees dat hij overal over loog, terwijl dit niet het geval was.
Een gedeelte van de verklaring van Holmes mocht niet aan de jury worden verteld, omdat een leugendetector test niet geoorloofd is als bewijs.
Rechter Burnett maakte een compromis met de verdediging, waardoor wel mocht worden verteld dat de politie tegen Jessie had gezegd dat hij gelogen had (terwijl dit niet zo was) maar geen verdere details hierover.
c) Onderzoek van psycholoog Dr. William E. Wilkins wees uit dat Jessie een IQ van 72 heeft.
d) De verklaring van Dr. Richard Ofshe, een professor in Sociale Psychologie bij Berkely, dat dit een gedwongen bekentennis is.
Ook dit kreeg de jury niet te horen, omdat de wet niet toestaat een expert zijn mening te uiten over 'de kern van het onderwerp', dus of de verdachte schuldig of onschuldig is.
Ofshe verklaarde ook dat Jessie verteld was wat de tijden van de moorden waren, welk van de slachtoffers gecastreerd was en er is gepoogd hem te vertellen waarmee ze waren vastgebonden. Dit concludeert Dr. Ofshe na het beluisteren van de opgenomen ondervraging en bekentenis.
e) Drie uur van de ondervragingen zijn niet op band vastgelegd.

De fouten in Jessie's bekentenis kunnen gebruikt worden als argument dat het een gedwongen bekentenis was, maar kunnen ook de geloofwaardigheid van de verklaring beinvloeden. Tijdens het proces in 1994 waren er 6 belangrijke fouten in zijn verklaring:
1) Jessie beweerde dat de slachtoffers en Jason Baldwin die dag gespijbeld hadden, terwijl dit niet zo was.
2) Hij zei dat de slachtoffers waren vastgebonden met bruin touw, terwijl dit met zwart-witte schoenveters gedaan was.
3) Hij vertelde dat een van de slachtoffers was gewurgd met een stok tot hij bewusteloos was, terwijl de dokter die de autopsies heeft uitgevoerd helemaal geen tekenen van wurging kon vinden.
4) Hij beweerde dat de slachtoffers waren verkracht, terwijl hier helemaal geen aanwijzingen voor waren gevonden
5) Hij zei dat de jongens waren geslagen en gesneden, terwijl als dit waar was, er veel meer bloed op de plek van de moorden zou zijn achtergebleven
6) Hij beweerde dat de castratie van Christopher Byers met een slag van het mes was gedaan, terwijl de dokter verklaarde dat er veel precisie en kennis voor nodig was om de gevonden verwondingen aan te brengen.

Nieuw bewijs toont aan dat Jessie Misskelley en de dokter er allebei naast zaten. Dit bewijs, een analyse en psychologische profielschets door forensisch wetenschapper en profiler Brent Turvey, concludeert dat de castratie van Christopher Byers een brute, onnauwkeurige daad was, een die niet met een slag van het mes gebeurd was.
Volgens Turvey waren de Robin Hood Hills bossen slechts een dump plaats en hadden de moorden elders plaatsgevonden. Dit omdat de verwondingen van Chris Byers licht, tijd en privacy nodig hadden om aangebracht te worden.
De moorden zouden ongeveer twee uur geduurd hebben en bij het verwonden van de slachtoffers zou veel geschreeuwd zijn.
Als de moorden in de Robin Hood Hills bossen waren gepleegd op het tijdstip dat genoemd werd, zouden ze gelijk zijn gevallen met de tijd dat een zoekteam in deze omgeving was. Die hadden dan iets moeten horen.
Op de plek waar de slachtoffers zijn gevonden is maar heel weinig bloed gevonden. Ook dit toont aan dat ze ergens anders zijn vermoord. Er zijn maar heel weinig muggenbeten gevonden op de slachtoffers, wat aantoont dat ze niet levend de bossen betraden.
Brent Turvey heeft een psychologische omschrijving gemaakt van de dader:
Omdat het een plotselinge aanval was en er weinig sporen van verzet waren, was de dader hoogstwaarschijnlijk iemand die de slachtoffers kenden en vertrouwden.
De castratie van een van de slachtoffers was niet bedoeld als seksuele bevrediging.
Het feit dat vooral de gezichten van de slachtoffers verwond waren toont aan dat de dader een bekende was. Het was waarschijnlijk als straf voor de jongens bedoeld. De dader had een vervoermiddel moeten hebben om de slachtoffers te kunnen verplaatsen.
De analyse van Brent Turvey gaat in tegen elk detail van Jessie's bekentenis.

Het feit dat Jessie dingen van de moorden wist die niet bekend bij het publiek waren. Er waren inderdaad dingen die klopten met het bewijsmateriaal en verklaringen.

- Jessie zei dat de jongens aan waren komen fietsen.
Probleem: Toepasselijkheid.
Het was bekend dat de slachtoffers het laatst op de fiets waren gezien, dit stond in de eerste paragraaf van een artikel van Richard Kelley, uitgebracht op 7 mei 1993. Buren zagen Steve Branch, Christopher Byers en Michael Moore voor het laatst toen deze aan het fietsen waren, tussen 17:15 en 18:00 uur.

- Jessie vertelde wat voor verwondingen de jongens hadden.
Probleem: toepasselijkheid.
Tegen de tijd dat Jessie zijn bekentenis aflegde, op 3 juni 1993, was alom bekend wat voor verwondingen de slachtoffers hadden. Dit via de pers, media en geruchten.
Een groot aantal burgers dat had meegeholpen met de zoektocht, was nog steeds aanwezig toen de lijken uit de kreek werden gehaald.
Zo zijn er al gauw geruchten ontstaan over de verwondingen.
Het bericht dat de jongens in het water waren gevonden, leidde al gauw tot verhalen van verdrinking.
Een artikel van 6 mei 1993 meldt dat de politie onderzoek deed naar de ontvoering en verminking van drie jongens.
Een politie rapport van 27 mei 1997 meldt dat een 16-jarige scholier, Bob Loomis op 5 mei had gehoord dat ten minste een van de gevonden jongens gecastreerd was. Even later veranderde dit gerucht in 'een jongen is gecastreerd'.

- Twee van de slachtoffers hadden verwondingen veroorzaakt door slagen van een groot object. Een van de jongens had verwondingen in het gezicht, Chris Byers was inderdaad gecastreerd.
Probleem: geloofwaardigheid, toepasselijkheid
Jessie kon via de geruchten erachter zijn gekomen wat de verwondingen waren. Hij vertelde dat twee van de jongens verwondingen in het gezicht hadden, terwijl dit bij alledrie het geval was.

- Jessie zei dat Jason een mes had gebruikt om Stevie Branch in het gezicht te snijden.
Probleem: Niet afdoende.
Nu is bekend dat sommige verwondingen tandafdrukken zijn en geen sneden, iets wat Dr. Peretti (de dokter die de autopsies heeft uitgevoerd) dus totaal verkeerd heeft beoordeeld.

- Alle jongens hadden verwondingen die verkrachting en gedwongen orale seks aanduidden.
Probleem: Niet afdoende.
Dit is dus een foute verklaring die Dr. Peretti heeft gegeven.
Dr. Peretti verklaarde dit in beide rechtszaken.
Nu blijkt dat de toestand van de geslachtsdelen, waarvan eerst werd gedacht veroorzaakt te zijn door verkrachting, kwam doordat de jongens in het water hadden gelegen en door een normaal proces intreedt na de dood.
In het Damien/Jason-proces verklaarde Dr. Peretti dat hij de soort verwondingen die hij bij Michael Moore had gevonden, vaker aantrof bij kinderen die tot orale seks worden gedwongen. Maar hij zei ook dat de verwondingen rond de mond ook door slaan konden zijn veroorzaakt. Hij zei ook dat de verwondingen van Steve Branch en Chris Byers, aan de oren en mond, vergelijkbaar waren met die van Michael Moore.
Het is duidelijk dat alle verklaringen dat de jongens verkracht of misbruikt waren gebaseerd waren op speculaties en 'vaag' bewijs.

- Er was bewijs dat Michael en Steven waren verdronken, maar Chris niet. dit komt overeen met wat Jessie verklaarde, namelijk dat Christopher Byers al dood was toen hij wegging.
probleem: Toepasselijkheid.
Heeft Jessie de kennis om te kunnen vaststellen wanneer iemand dood is of nog leeft? Het enige dat we door deze verklaring weten, is dat Chris Byers stil lag toen Jessie vertrok.

- De jongens waren inderdaad vastgebonden. niet met touw, maar met schoenveters.
Probleem: Toepasselijkheid.
Deze belangrijke fout die Jessie had gemaakt leek niet op te vallen bij de jury.
Gary Gitchell verklaarde dat een verwonding, gevonden bij Chris Byers, leek op een schaafwond veroorzaakt door touw.
Stidham en Crow (de advocaten van Jessie) protesteerden tegen deze verklaring, omdat Gitchell geen medisch onderzoeker of iets dergelijks was, en daarom geen mening kon geven over verwondingen. Dit werd afgewezen door Burnett, die vond dat een rechercheur zijn professionele mening mocht geven over de plek van een misdrijf.

- Jessie gaf een goede beschrijving van de kleding van Jason.
Er was bewijs dat aantoonde dat Jason een shirt en laarzen bezat die aan de beschrijving voldeden.
Probleem: Niet afdoende.
Als Jessie Jason kende, wist hij waarschijnlijk wat voor kleding hij had, ook zijn favoriete T-shirt en laarzen. Het is ook zo dat de meeste tieners elke dag dezelfde schoenen (of in dit geval laarzen) dragen. Er is geen bewijs dat Jason deze kleding droeg op 5 mei 1993.

ANDERE VERKLARINGEN

- Damien is vlakbij plaats van misdrijf gezien.
Damien was vlakbij de plaats van het misdrijf gezien om 21:30 uur op 5 mei 1993. Hij droeg een zwarte broek en een zwart T-shirt die onder de modder zaten.
Probleem: Geloofwaardigheid.
Dit verklaarde Tabitha Hollingsworth, en is ongeveer dezelfde verklaring als haar broer en moeder gaven in het Damien/Jason-proces.
Tabitha was toen minderjarig en het kan zijn dat ze dit zei onder invloed van haar moeder, een vrouw die zelf ook problemen had, met de geloofwaardigheid van haar verhalen.
Anthony en Narlene Hollingsworth waren kennissen van Damien. Zij verklaarden Damien en zijn vriendin Domini Teer gezien te hebben om 21:30 op 5 mei 1993, vlakbij de Blue Beacon Truck Stop.
Ze zeiden ook dat zijn donkere shirt en kleding vies waren.
Ander bewijs toont aan dat ze Jason aangezien hadden voor Domini Teer, beiden hadden namelijk lang haar en waren slank gebouwd.
Problemen: Geloofwaardigheid, toepasselijkheid.
Van de 7 passagiers in de auto waar de getuige in zat, was deze de enige die Damien en Domini of Jason gezien had die avond. Narlene's echtgenoot, die ook in die auto zat, verklaarde dat hij niet goed kon zien wie de figuren waren.
Anthony Hollingsworth, een veroordeelde voor een aanranding, verklaarde hetzelfde gezien te hebben als zijn moeder, alleen hij beweerde dat het een uur later was.
Verschillende familieleden van Narlene zeiden dat het een roddeltante en een leugenaar was. Zelfs Dixie Hubbard, een goede vriend naar wie ze die avond op weg was, zei dat ze vaak overdreef.

- Bewijs dat Jessie bijeenkomsten bijwoonde, samen met de andere verdachten. Een getuige verklaarde dat ze een satanische bijeenkomst had bijgewoond met Jessie en Damien.
Probleem: Geloofwaardigheid.
Deze getuige was Vicki Hutcheson, die beweerde dat ze uit nieuwsgierigheid een satanische bijeenkomst had bijgewoond met Damien en Jessie, ongeveer twee weken na de moorden.
Dit zou hebben plaatsgevonden in een open veld in Turrell, Arkansas.
Ze beweerde dat Damien haar erheen had gereden in zijn rode Ford Fiesta. Damien had geen rijbewijs en ook geen auto. Ook had niemand kunnen bevestigen dat hij via anderen aan een auto kon komen die aan deze beschrijving voldeed.
Later is ook bekend geworden dat Vicki getuigde omdat haar een beloning beloofd was en omdat ze betrokken was bij een eerder misdrijf, was haar beloofd dat als ze tegen Damien en Jason zou getuigen, ze daarvoor niet zou worden opgepakt.
Vicki heeft later gezegd dat ze het hele verhaal had verzonnen in een dronken bui.

- Bewijs dat een van de slachtoffers gestalked werd.
Melissa Byers, moeder van Christopher Byers, verklaarde in de zaak van Jessie, dat Chris haar verteld had dat een man gekleed in zwart een foto van hem had genomen, ongeveer twee maanden voor de moorden.
Probleem: Geloofwaardigheid.
Dit voorval bleek melissa via geruchten gehoord te hebben, maar was als uitzondering wel toegestaan in de rechtszaal.
Er was niets gezegd over of deze man Damien was of niet.
Melissa's verklaring had dezelfde problemen als het autoverhaal van Vicki Hutcheson.
ze heeft dit ook niet verteld in de zaak Damien/Jason, wat veel logischer zou zijn geweest.

- Ander genoemd bewijs.
Detective Bryn Ridge en inspecteur Gary Gitchell begonnen een andere ondervraging van Jessie om ongeveer 00:40 uur, hierbij gebruikten ze een aantal technieken om een antwoord uit te lokken. Er werd een cirkeldiagram getekend waarbij ze zeiden dat degenen die de moorden gepleegd hadden in de cirkel stonden, en degenen die ze probeerden op te lossen erbuiten.
Jessie werd gevraagd of hij aan de buitenkant of de binnenkant wilde staan.
Vervolgens kreeg hij een foto van een van de slachtoffers te zien, wat een hevige reactie gaf.
Volgens Gitchell ging Jessie onderuitgezakt in zijn stoel zitten, pakte de foto en kon zijn ogen er niet vanaf houden.
Probleem: Geloofwaardigheid.
In een interview van de Free the WM3 Support Fund in oktober 1996, zei Jessie dat hij helemaal deze reactie niet gaf. Hij zei dat wanneer hij de foto te zien kreeg, hij geen redenen had om zo'n reactie te hebben.Hij wist niet eens zeker wat het voor moest stellen, hij vond dat het leek op een foto van een slapend kind en ontkent de reactie die Gitchell beschreef.

- De toevallig gehoorde bekentenis van Damien.
De 12-jarige Christy Van Vickle verklaarde dat ze Damien hoorde zeggen dat hij de drie jongetjes had vermoord.
De 15-jarige Jackie Medford verklaarde dat ze Damien hoorde zeggen dat hij de drie jongetjes had vermoord en er nog twee zou vermoorden voordat hij zichzelf zou aangeven.
Problemen: Geloofwaardigheid, toepasselijkheid.
Beiden zeiden dat ze dit gehoord hadden bij softbalwedstrijden waar Damien ook was. Geen van hun konden beschrijven hoe de personen waar hij mee in gesprek was eruitzagen. Zelfs als ze de waarheid spraken en Damien dit inderdaad had gezegd, moet dit dan serieus worden genomen? Bedoelde hij het letterlijk, of maakte hij een sarcastische grap, aangezien hij wist dat hij als verdachte gezien werd?

'PHYSICAL EVIDENCE'

- Er waren vezels gevonden die Jessie, Damien en Jason linkten met de moorden.
Een getuige van het State Crime Lab verklaarde dat ze microscopisch kleine vezels op de kleding van de slachtoffers gevonden had die afkomstig waren van voorwerpen in de trailers Damien en Jason.
Probleem: Niet afdoende.
Dit bewijs werd alleen gebruikt om Damien en Jason erbij te betrekken, het werd niet gebruikt in de zaak van Jessie.
Lisa Sakevicious, de getuige, verklaarde dat ze in totaal vier vezels had gevonden in de trailers van Damien en Jason (geen in die van Jessie) die overeen zouden komen met de gevonden vezels. Een rode vezel, gevonden op Michael Moore's T-shirt, zou van de badjas van Jason's moeder kunnen komen. Een groene polyester vezel, gevonden op Michael's pet, had dezelfde structuur als een blauw polyester/katoenen shirt gevonden bij Damien (dit shirt was niet van hem, maar van een familielid.) Vezels gevonden op de spijkerbroek van Michael zou van ditzelfde shirt kunnen komen. Van deze bewijzen kan alleen de rode vezel worden gezien als serieus bewijs. Een expert op dit gebied, Charles Linch van het Southwestern Institute of Forensic Science in Dallas, heeft na onderzoek verklaard dat de rode vezel niet afkomstig was van de badjas. Dezelfde vezels zijn gevonden in het huis van Michael Moore, dus dit bewijs kan in zijn geheel niet serieus worden genomen, aangezien ze alleen op Michael waren gevonden.

- Het mes gevonden in het meer achter Jason's trailer.
Dr. Peretti verklaarde dat de wonden veroorzaakt zijn door een gekarteld mes. Op 17 november 1993 vond een duiker een gekarteld mes in het meer achter de trailer van Jason.
Dr. Peretti verklaarde dat de wonden veroorzaakt zouden kunnen zijn door dit mes.
Problemen: Toepasselijkheid, niet afdoende.
De duikers hadden maar in een klein deel van het meer, gelegen in het midden van het Lakeshore Estates Trailer Park, gezocht. Dit meer werd door de bewoners van het park gebuikt om te vissen en zelfs om rotzooi dat te groot was om bij het grofvuil te zetten, te dumpen.
De verdediging voerde aan dat het niet te zeggen is hoeveel 'mogelijke moordwapens' in dat meer zouden zijn gevonden als de duikers niet alleen maar achter de trailer van Jason hadden gezocht. Noch Dr. Peretti, noch andere experts verklaarden dat dit ook daadwerkelijk het moordwapen was. Het enige dat Peretti zei, was dat naar zijn mening sommige wonden konden zijn veroorzaakt door een gekarteld mes, maar dit kon dus ook zijn gedaan met het gekartelde mes dat Mark Byers de filmmakers had gegeven.
Nieuw bewijs in de vorm van een verslag van forensisch wetenschapper en profiler Brent Turvey laat zien dat de verklaring van Dr. Peretti achterhaald en onjuist is.

- Bewijs dat Damien een soortgelijk mes bezat.
Deanna Holcomb verklaarde dat ze Damien met een soortgelijk mes had gezien, alleen had deze een kompas in het handvat.
James parker, eigenaar van Parker's Knife Collector Service in Chattanooga Tennessee, verklaarde dat een bedrijf dit soort messen produceerde van 1985 tot 1987. Een catalogus van dit bedrijf, waarin het mes stond dat in het meer was gevonden, werd laten zien aan de jury. Dit mes had ook een kompas in het handvat, en de woorden Special Forces Survival Roman Numeral Two erop, net als het gevonden mes.
Het werd als een mogelijkheid gezien dat het kompas eruit was gehaald.
Problemen: Toepasselijkheid, geloofwaardigheid.
Damien heeft nooit ontkend zo'n mes in zijn bezit te hebben gehad. Hij verklaarde dat de zijne een andere kleur had en dat hij het, samen met andere messen uit zijn verzameling, geruild of verkocht had gedurende zijn verblijf in Oregon in de zomer van 1992.

- Bewijs dat Damien zich bezighield met sektes.
De theorie was dat de moorden gepleegd waren als satanisch ritueel, een mensenoffer.
In zijn ondervraging gaf Damien toe dat hij geinteresseerd was in sektes en ook wist van zulke praktijken.
Problemen: Toepasselijkheid, niet afdoende.
Dit kan niet serieus genomen worden als bewijs, dat iemand weet van bepaalde praktijken wil niet zeggen dat hij ze zelf doet.
Een van de objecten gevonden in Damien's kamer was een condoleance register, met daarop een getekend pentagram. Een pentagram is een symbool dat voorkomt in het wicca-geloof, oftewel, witte hekserij.
Damien verklaarde ook dat hij het boek had uitgeleend aan zijn ex, die de kruizen erop had getekend. Dit kreeg de jury echter niet te horen.

- Bewijs dat op de plek waar de slachtoffers gevonden waren, tekenen waren van een satanisch ritueel.
Dr. Dale Griffis, een expert op het gebied van rituele moorden, verklaarde dat er tekenen van een sekte waren. Dit omdat rond 5 mei een heidense feestdag is, en het feit dat er die nacht een volle maan was. Ook verklaarde hij dat jonge kinderen betere offers waren, want hoe jonger en onschuldiger het slachtoffer, hoe meer levenskracht eruit te halen valt. Hij zei dat het getal drie, het aantal slachtoffers dus in dit geval, ook een belangrijke betekenis had.
Het getal drie is nog veel belangrijker in het christendom.
De slachtoffers waren alledrie acht jaar oud en acht is ook het aantal feestdagen in het wicca-geloof. Dr. Griffis verklaarde dat rituelen het liefst bij water werden gedaan, om een soort doopritueel uit te kunnen voeren, maar dopen is voornamelijk een christelijk gebruik. Ook verklaarde hij dat het gebrek aan bloed op de plek van het misdrijf kon zijn gekomen doordat de daders dit hebben opgedronken, of erin hebben gebaad.
Er is absolut geen bewijs dat dit argument kracht bijzet.
Ook het feit dat de linkerkant van de gezichten van de slachtoffers meer verwondingen hadden, zou aantonen dat het een satanisch ritueel was, in dit geloof symboliseert de linkerkant namelijk het christendom en de rechterkant satanisme.
Hij verklaarde dat een gladde plek in de modder, gevonden in de greppel, een plek zou zijn geweest waar het ritueel had plaatsgevonden. Een andere uitleg hiervoor kan zijn dat de dader zijn voetafdrukken heeft uitgewist nadat hij de drie slachtoffers daar gedumpt had.
Problemen: Geloofwaardigheid, toepasselijkheid, niet afdoende.
Hierboven staat achter elk argument een reden om eraan te twijfelen, om dit alles nog kracht bij te zetten: Dr. Griffis had een schriftelijke cursus gevolgd, en is zo aan zijn diploma en titel gekomen.

- Kaarsvet gevonden op het shirt van Chris Byers.
Lisa Sakevicious, die ook over de vezels getuigde, verklaarde dat ze een blauwe stof had gevonden op het shirt van Chris Byers, dat kaarsvet zou kunnen zijn.
Probleem: Niet afdoende.
Toen Damien gevraagd werd waar hij naar zou zoeken om een satanische moord op te lossen, antwoordde hij "Kaarsvet".
Er is ook niet bewezen dat de vlek er niet al zat voor de moorden. Sakevicious zei alleen dat het een stof was die overeenkwam met kaarsvet en het dus zou kunnen zijn.

OVERIG BEWIJS

Bewijs dat Damien details over de moorden wist die niet bekend waren bij het publiek.
Detective Bryn Ridge verklaarde dat Damien bij zijn verhoor zei dat hij wist dat een van de jongens meer verminkt was dan de anderen, en dat twee van hen verdronken waren. Ridge zei dat deze dingen niet bekend waren bij het publiek.
Problemen: Geloofwaardigheid, toepasselijkheid.
Damien had deze dingen gezegd tijdens een 9 uur durend verhoor, zonder dat er een advocaat bij was. Hij heeft er duidelijk bij gezegd dat hij niet zeker meer wist waar hij de feiten vandaan had, en dat de krant maar een gok was.
Er werd ook niet bij gezegd dat er nog twee mogelijke bronnen waren. Steve Jones, een reclasseringsambtenaar, vertelde over verminking toen hij Damien ondervroeg op 11 mei 1993.
Detective Ridge had ook een vraag zo geformuleerd: "Denk je dat een van de jongens erger verminkt was dan de anderen?" waarop
Damien antwoordde: "Ja, ik denk het". Hierdoor had Damien kunnen weten van de verwondingen.
Net als bij Jessie zijn ook van dit verhoor geen opnames gemaakt.

- Jason's bekentenis.
Michael Carson verklaarde dat Jason hem verteld had de moorden gepleegd te hebben en zelfs details hierover had verteld.
Problemen: Bewijs achtergehouden, geloofwaardigheid.
Het was bekend dat Carson een LSD verslaafde was en hiervoor werd behandeld. Dit mocht echter niet als bewijs verschijnen.
Jason zou bekend hebben toen hij en Michael in dezelfde jeugdgevangenis zaten. Een medewerker van deze gevangenis zei dat Carson vaak leugens vertelde.
Het is ook nooit bewezen dat Jason en Michael ooit contact hadden met elkaar.

- Een incident met Damien en zijn vader, voorafgaand aan de moorden.
In zijn verhoor verklaarde Damien dat hij een keer in gevecht was geraakt met zijn vader, waarin hij dreigementen had geuit en dat de politie was gebeld.
Probleem: Niet afdoende.
Later werd duidelijk dat hij niet dreigde zijn vader te verwonden, maar zichzelf.
Dit incident vond een aantal maanden voor de moorden plaats en daarna is Damien nog een aantal keren opgenomen in het ziekenhuis vanwege depressies.
Ook verklaarde Dr. James Moneypenny, een psycholoog, dat Damien een aantal uitspraken had als "Ik wil gaan waar de monsters gaan", "Ik haat het menselijk ras", "Mensen kunnen verdeeld worden in 2 groepen, schapen en wolven. Wolven eten schapen". Dit sprak het beeld dat de aanklagers wilden creeren, namelijk dat Damien grootheidswaan had, tegen.


Het overige bewijs, hier verder niet genoemd, bestaat uit dingen die gevonden zijn in de kamers van Jessie, Damien en Jason, zoals zwarte kleding, notitieboekjes, plaatjes, posters enz. Dit was bedoeld om te bewijzen dat het satanisten waren.
Alsof iedere tiener die zwarte kleding, dagboeken met gedichten en posters van rockbands een satanaanbidder is!!! Omdat dit bewijs dus ronduit belachelijk is, is het weggelaten.